Zwangerschap, 9 maanden, weeën, bevalling… en eindelijk wordt de langverwachte baby geboren! Op wie lijkt hij of zij? Hoe zal hij of zij heten? Hoeveel centimeter en hoeveel gram? Papa knipt de navelstreng door, het eerste bad, aankleden, borstvoeding. Alles gaat zijn natuurlijke gang.
Na drie dagen gaan de moeder en de baby naar huis uit het ziekenhuis, en plotseling staan daar twee aarzelende volwassenen die naar dit kleine wezentje kijken – hun eigen kind. Ineens voelen ze dat alles is veranderd. Niets zal meer hetzelfde zijn, de zorgeloze dagen zijn voorbij. Voortaan zal er altijd iemand zijn die belangrijker is dan alles. Ze zijn nu een leven lang verantwoordelijk voor dit kleine kindje, dat nietsvermoedend vredig slaapt.
Het is een prachtig verhaal, en gelukkig verloopt het vaak ook zo. De baby wordt geboren, gaat naar huis met zijn ouders en het gezamenlijke leven begint. Bij het eerste kind gebeurt er echter nog iets heel anders, iets dat we vaak vergeten.
Niet alleen wordt er een baby geboren, maar op hetzelfde moment worden ook een moeder en een vader geboren – met andere woorden, er wordt een gezin geboren!
Het zou belangrijk zijn om de aanstaande moeder en vader hier al tijdens de zwangerschap op voor te bereiden, want dit proces verloopt niet altijd probleemloos, hoe vanzelfsprekend het ook klinkt.
De psychologie heeft zelfs een naam voor deze toestand: wanneer een jong stel ouders wordt, spreken we van een zogenaamde normatieve crisis. Dat betekent dat het normaal is dat dit gebeurt, maar dat het toch ook een crisis is: er gebeurt iets dat verandering brengt in het leven, en de uitkomst hangt ervan af hoe wij erop reageren. In het leven zijn er meerdere van zulke normatieve crisissen, de geboorte van het eerste kind is er slechts één van.
Ouders zijn meestal niet mentaal voorbereid op wat hen te wachten staat na de geboorte van hun kind. Ze zijn verbaasd en schamen zich er zelfs voor dat ze zich niet meteen goed voelen in deze nieuwe situatie. Ze zijn bang, willen dit nieuwe leven eigenlijk niet, maar natuurlijk willen ze ook niet terug, want daar is dat schattige kleintje, dat ze vanaf de eerste seconde in hun hart hebben gesloten.
Als er iemand zou zijn die hen geruststelt dat wat ze ervaren normaal is, zou alles veel gemakkelijker zijn! Net als elke nieuwe situatie moet je ook aan deze wennen. Iedereen moet zijn of haar nieuwe plaats vinden binnen het gezin en de nieuwe taken leren die voortkomen uit deze veranderde situatie.
Gun jezelf de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Dit geldt ook wanneer er een broertje of zusje bijkomt. Het hoeft niet meteen gemakkelijk te zijn, het hoeft niet meteen geluk te brengen in de nieuwe situatie.
Tijd, tijd, tijd en geduld – zowel met jezelf als met je partner!